αἰέν

αἰεί, αἰέν, ᾰεί (ἀέ coni. Hermann, P. 9.88)

1 always, ever

a

αἰεὶ μενοινῶν O. 1.58

φιλεῖ δέ μιν Παλλὰς αἰεί O. 2.27

ἴσαις δὲ νύκτεσσιν αἰεί, ἴσαις δ' ἁμέραις O. 2.61

αἰεὶ δ' ἀμφ ἀρεταῖσι πόνος δαπάνα τε μάρναται O. 5.15

μέγα τοι κλέος αἰεί O. 8.10

ἐγχώριοι βασιλῆες αἰεί O. 9.56

θέλοντι δὲ Παμφύλου καὶ μὰν Ἡρακλειδᾶν ἔκγονοιαἰεὶ μένεινΔωριεῖς P. 1.64

Ζεῦ τέλεἰ, αἰεὶ δὲ P. 1.67

εἴπερ τι φιλεῖς ἀκοὰν ἁδεῖαν αἰεὶ κλύειν P. 1.90

χρὴ δὲ κατ' αὐτὸν αἰεὶ παντὸς ὁρᾶν μέτρον P. 2.34

καλός τοι πίθων παρὰ παισίν, αἰεὶ καλός P. 2.72

τόθι γὰρ γένος Εὐφάμου φυτευθὲν λοιπὸν αἰεὶ τέλλετο P. 4.256

ἀρεταὶ δ' αἰεὶ μεγάλαι πολύμυθοι P. 9.76

Διρκαίων ὑδάτων ἀὲ μέμναται (coni. Hermann: αἰεὶ, ἀεὶ codd.; ἅμα Bergk.) P. 9.88 ἀσφαλὲς αἰὲν ἕδος μένει οὐρανός (Hermann: αἰεὶ codd.) N. 6.3

ἀτὰρ γένος αἰεὶ φέρει τοῦτό οἱ γέρας N. 7.39

παιδῶν δὲ παῖδες ἔχοιεν αἰεὶ γέρας τό περ νῦν N. 7.100

ἅπτεται δ' ἐσλῶν ἀεί (Tricl.: αἰεὶ codd.) N. 8.22

θάλλοντες αἰεὶ σὺν θεῷ θνατὸν διέρχονται βιότου τέλος I. 4.4

διὰ πόντον βέβακεν ἐργμάτων ἀκτὶς καλῶν ἄσβεστος αἰεί I. 4.42

τὸ δὲ πρὸ ποδὸς ἄρειον ἀεὶ βλέπειν χρῆμα πάν I. 8.13

ἀεὶ θάλλει Pae. 2.52

b at any time τὸ δ' αἰεὶ παρά-

μερον ἐσλὸν ὕπατον ἔρχεται παντὶ βροτῶν O. 1.99

οἷα ψιθύρων παλάμαις ἕπετ' αἰεὶ βροτῷ P. 2.75

τὸν δ' ἀμφέποντ αἰεὶ φρασὶν δαίμον ἀσκήσω P. 3.108

τὸ δὲ πὰρ ποδὶ ναὸς ἑλισσόμενον αἰεὶ κυμάτων (Byz.: ἀεὶ codd.) N. 6.55

c frag. ]τιν ἀεὶ πρ[ Πα. 13a. 19. ὀδμὰ δ' ἐρατὸν κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ<—>† (locum cruce notavit Snell.) Θρ. 7. 9.